„Jesteśmy państwem bez armii i takim zamierzamy pozostać, ale podobnie jak inne narody, musimy zadbać o własną obronę i bezpieczeństwo. To fundamentalny warunek naszej niepodległości i suwerenności” – powiedziała minister spraw zagranicznych Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir podczas otwartego spotkania w centrum Veröld – hús Vigdísar na Uniwersytecie Islandzkim, zatytułowanego Bezpieczeństwo Islandii w przyszłości: priorytety w polityce z zakresu obronności i bezpieczeństwa.
Na spotkaniu zaprezentowano nowy raport przygotowany przez parlamentarną grupę roboczą, która analizowała główne kierunki i założenia przyszłej strategii w obszarze obronności i bezpieczeństwa. Þorgerður podkreśliła, że to przełomowy moment – nigdy wcześniej Islandia nie miała sformalizowanej polityki w tym zakresie. Dokument ma stać się podstawą projektu, który jesienią trafi do parlamentu.
„Celem tej polityki jest skuteczna ochrona niepodległości i suwerenności Islandii, a także pełnej kontroli nad terytorium i zasobami naturalnymi kraju” – zaznaczyła.
Przypomniała, że współpraca międzynarodowa Islandii opiera się na trzech filarach: członkostwie w NATO, układzie obronnym ze Stanami Zjednoczonymi oraz współpracy dwustronnej z sąsiadami i sojusznikami.
Minister określiła sytuację w regionie jako wyjątkowo niebezpieczną. „Rosja prowadzi brutalną wojnę przeciwko Ukrainie, a w ostatnich tygodniach jej ataki jeszcze się nasiliły” – stwierdziła. Jej zdaniem, według ocen głównych partnerów nie można wykluczyć, że w najbliższych latach Rosja zaatakuje jedno z państw NATO. „Uważać, że do tego nie dojdzie, to w najlepszym razie naiwność, a w gruncie rzeczy brak odpowiedzialności” – podkreśliła.
Raport przygotowała grupa robocza z udziałem przedstawicieli wszystkich ugrupowań poza Partią Centrum, której delegat zrezygnował z udziału w lipcu. „Choć w wielu sprawach różnimy się politycznie, udało się wypracować dokument zawierający 14 propozycji priorytetów Islandii w dziedzinie obrony. To ważny krok i moim celem jest jak najszybsze przedłożenie parlamentowi uchwały w sprawie strategii bezpieczeństwa” – podsumowała Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir.
