Robotnicy wykonujący renowację budynku ministerialnego przy Tjarnargata znaleźli w zeszłym tygodniu fragmenty czaszki pod deskami podłogowymi na najwyższym piętrze.
Nie wiadomo, jak kości się tam znalazły, ale specjalista ds. kości z Muzeum Narodowego, dr Joe W. Walser uważa, że prawdopodobnie pochodzą one z cmentarza Hólarvallakirkja przy Suðurgata.
Mogły one zostać wykopane podczas prac związanych z budową domu w 1906 roku i ktoś zdecydował, aby umieścić je w domu, zamiast ponownie pochować.
Kości te należą do osoby dorosłej w wieku co najmniej 25 lat, najprawdopodobniej do kobiety, choć trudno to ostatecznie ustalić. Na próbce kości zostanie wykonane datowanie węglowe, a wyniki powinny być dostępne za kilka tygodni.
Walser twierdzi, że możliwe jest wyodrębnienie materiału genetycznego z kości. Wątpi jednak, aby takie informacje dały jakąkolwiek wskazówkę co do tego, czyje to są kości.
Premier Katrín Jakobsdóttir mówi dla Morgunblaðið, że sprawa jest dość tajemnicza.
„Nie ma podejrzeń, że została popełniona zbrodnia, a na kościach nie ma śladów obrażeń czy chorób” – mówi Katrín. „Mimo że to niezaprzeczalnie bardzo interesująca sprawa, moim głównym obowiązkiem jako ministra jest zlecenie wyjaśnienia okoliczności tego zdarzenia”. Mówi, że istnieje wiele możliwości rozwiązania tej zagadki, ponieważ dom od dawna stoi przy Tjarnargata, jednak wcześniej znajdował się na Fiordach Zachodnich.
O znalezisku została powiadomiona policja kości, a fragmenty czaszki zostały następnie przekazane do Muzeum Narodowego Islandii, gdzie czekają na dalsze badania.
Dom Ministerialny to historyczny budynek. Pierwotnie został zbudowany w 1892 roku na Sólbakki w Önundarfjörður, na zboczu powyżej Flateyri, przez Norwega Hansa Ellefssena. Zbudował on tam i prowadził stację wielorybniczą. Dom prawdopodobnie został sprowadzony z Norwegii.
Kiedy wielorybnictwo osłabło na początku XX wieku, a Ellefsen przestał się tym zajmować, sprzedał dom swojemu przyjacielowi Hannesowi Hafsteinnowi, poecie i politykowi, za jedną koronę (niektórzy twierdzą, że było to pięć koron).
Po tym, jak w 1904 r. Islandia uzyskała autonomię, a Hafsteinn został pierwszym ministrem kraju, kazał rozebrać dom i przenieść go na południe do Reykjaviku. Został tam odbudowany przy Tjarnargata 32 i znacznie zmodernizowany przez mistrza budowy domów Rögnvaldura Ólafssona. W 1906 roku dom został przebudowany, a Hannes wprowadził się do niego w dopiero 1907 roku.
Po odejściu Hafsteinsa na emeryturę w 1909 r., jego następca na stanowisku islandzkiego ministra Björn Jónsson, zakupił dom za pośrednictwem Landssjóður i uczynił go stałą rezydencją ministerialną. Budynek został wtedy umeblowany i ozdobiony grawerowanymi emblematami sokoła.
Rezydencja ministerialna była oficjalną rezydencją premiera od lat czterdziestych XX wieku, a ostatnim premierem, który w niej mieszkał był Hermann Jónasson. W domu w kolejnych dziesięcioleciach zamieszkiwali różni urzędnicy. Organizowano tam przyjęcia i spotkania. Zapraszano tam także znamienitych gości, takich jak premier Izraela David Ben-Gurion, Filip książę Edynburga, Helmut Schmidt z Niemiec i prezydent Finlandii Urho Kekkonen.
