„Ultima Thule – na krańcu świata” to polsko-islandzki artystyczny projekt Filmoteki Narodowej realizowany z partnerami w Islandii – kinem Bíó Paradís w Reykjaviku i w Polsce – KinoPortem w CSW Łaźnia w Gdańsku i Nowym Kiniem Pałacowym w Centrum Kultury Zamek w Poznaniu oraz we współpracy z islandzką szkołą filmową Reykjavik Film Academy i tamtejszym archiwum filmowym (odpowiednikiem Filmoteki Narodowej) – Kvikmyndasafn Íslands.
Wydarzenia kulturalne z pogranicza wizualno-audialnego, odbywać się będą w Rejkiawiku, Gdańsku, Poznaniu oraz Warszawie (kino Iluzjon) do kwietnia 2016 roku.
Specyfika wyspiarskiej Islandii, położonej „na krańcu świata” (Ultima Thule) maleńkiej krainy o zjawiskowej przyrodzie (różnorodnej w swej surowości, monochromatycznych barwach, powściągliwej i „chłodnej”) wpisuje się w skandynawski minimalizm formy i treści; przywodzi na myśl naturalność, niewinność, prostoduszność i szczerość.
Polska – znacznie większa, europejska i środkowo-wschodnia zarazem, nosi znamiona różnorodności: środowiska naturalnego, krajobrazu, pochodzenia mieszkańców, kultury, sztuki itp.
„Ultima Thule – na krańcu świata” ma na celu poszukiwanie kulturalnej różnorodności położonej pomiędzy Ameryką Północną a Europą nordyckiej Islandii i usytuowanej w środkowo-wschodniej części starego kontynentu słowiańskiej Polski.
W ramach projektu organizowane będą m.in. bezpłatne przeglądy filmowe, warsztaty, spotkania z twórcami, wystawy, akcje fotograficzne i dźwiękowe.
ULTIMA THULE – NA KRAŃCU ŚWIATA ze względu na szczególny charakter działalności Filmoteki Narodowej – instytucji kultury promującej polskie dziedzictwo w dziedzinie kinematografii, odwołuje się do kultury obrazu – filmu. Nieprzypadkowo, więc projekt opiera się na przeglądach: filmów polskich na Islandii (Reykjavik) oraz filmów islandzkich w Polsce (Gdańsk, Poznań, Warszawa).
Konstruując program przeglądów filmowych jego autorzy skupili się na emocjach, które zdają się być uniwersalne, niezależne od szerokości geograficznej, tożsamości, mentalności czy doświadczenia kulturowego. Czynniki te sprawiają, jednak, że odmiennie na dane emocje reagujemy, inaczej je wyrażamy, różnie sobie w podobnych sytuacjach radzimy. A może wręcz przeciwnie? Może mimo oczywistych różnic odczuwamy podobnie? Proponujemy zabawę w filmowe skojarzenia, która pozwoli poznać bliżej odmienne kultury, o których wiemy niewiele lub prawie nic.
Podczas pokazów filmowych w Bió Paradis będzie można zobaczyć takie filmy jak: „Dług” i „Plac Zbawiciela” Krzysztofa Krauzego. Filmy Wojciecha Smarzowskiego („Róża”, „Dom zły”).
W ramach projektu będzie można zobaczyć także filmy spoza głównego nurtu. Będzie to zrealizowany w 1929 roku dramat psychologiczny o człowieku ogarniętym demonicznym pragnieniem sławy – „Mocny człowiek”, reż. Henryk Szaro. Jak również film Janusza Morgensterna „Do widzenia, do jutra”, film Bodo Koxa „Dziewczyna z szafy”, czy znana wszystkim „Akademia Pana Kleksa” w reżyserii Krzysztofa Gradowskiego.
Pokazane będą także filmy dokumentalne m.in. „Czasem śnię, że latam” Anety Popiel–Machnickiej (opowieść o marzeniach i przekraczaniu granic w dążeniu do ich spełnienia), oraz „Droga na drugą stronę” (wstrząsający, oparty na prawdziwej historii pełnometrażowy animowany dokument).
W programie znajdują się też pokazy filmów niemych z muzyką na żywo: jedynego dokumentu z Islandii z okresu kina niemego, obrazującego życie w Reykjaviku w latach 20. XX w oraz wspomnianego „Mocnego człowieka” w reżyserii Henryka Szaro. Część projekcji poprzedzą wstępy historyków kina.
Filmem otwierającym projekcje będzie „Mocny człowiek” i zostanie on pokazany w kinie Bió Paradis 12 listopada o godzinie 20:00. Wstęp jest bezpłatny.
Strona wydarzenia na Facebooku TU.
Już wkrótce podamy cały program projekcji polskich filmów w kinie Bió Paradis.
