Korona islandzka została po raz pierwszy wyemitowana przez Landsbanki Íslands w 1876 r. po stałym kursie wymiany w stosunku do korony duńskiej. Stan ten utrzymał się do I wojny światowej, lecz od tamtego czasu wartość korony islandzkiej spadła. Zgodnie z kursem wymiany sprzed stu lat, z 1921 r., stanowiła ona tylko 1/2000 wartości korony duńskiej.
Bank Centralny Islandii Seðlabanki Íslands został założony w 1961 r. i ma wyłączne prawo do emisji i sprzedaży prawnego środka płatniczego w Islandii.
Przed 40 laty, w 1981 r., dokonano denominacji waluty, koronie odjęto dwa zera, wskutek czego 100 starych koron stało się 1 nową koroną. Z kolei 20 lat temu, w marcu 2001 r., przyjęto politykę płynnego kursu walutowego, w ramach której aprecjacja korony islandzkiej odbywała się swobodnie w obrocie walutowym.
Od tego czasu wartość korony utrzymywała się na dość stabilnym poziomie, z wyjątkiem jesieni 2008 r., kiedy to wartość jej spadła niemal o połowę w wyniku kryzysu bankowego. Obecnie korona odzyskała swoją dawną siłę dzięki wzrostowi liczby turystów i silnemu eksportowi aluminium i produktów pochodzenia morskiego.
