Torfowe sanktuarium Wikingów
W północno-wschodniej części kraju przeprowadzone badania archeologiczne na przestrzeni lat doprowadziły do odkrycia Hofstaðir – w 1908 roku prowadził je Daniel Bruun, w latach 60. – Olaf Olsen, a na początku XXI wieku – Gavin Lucas i Thomas McGovern.
Osada Hofstaðir znajduje się w regionie, do którego przybył Inglof Arnarson (Pierwszy Osadnik) około 874 roku. Prawdopodobnie domostwo powstało i kształtowało się w latach 1030-1174. W Hofstaðir znajduje się obiekt z największą halą – była dwa razy dłuższa od średniej wielkości hali Wikingów (ok. 38 metrów) i posiadała osobny pokój w jednym z końców, który zidentyfikowano jako sanktuarium.
Długi dom przy Hofstaðir miał powierzchnię około 170 m². W domu odnaleziono blisko 300 sztuk artefaktów. Około jedna trzecia znalezisk to metalowe przedmioty, jak noże, nożyczki, czy gwoździe z IX, X, XI wieku. Wielkość budynku wskazuje, że mogło tu żyć 20-30 osób, także niewolnicy i robotnicy.
Wiele wskazuje na to, iż w Hofstaðir znajdowała się sala do praktyk religijnych, która mogła być również salą biesiadną.
Znaleziono tu co najmniej 23 czaszki bydła w trzech różnych miejscach, a ślady pozostawione na kościach wskazują, iż zwierzęta zostały zabite rytualnie.
Na podstawie badań archeologicznych można przypuszczać, iż rola Hofstaðir skończyła się nagle w XI wieku, w tym samym mniej więcej czasie około 140 metrów od tego miejsca został wybudowany kościół chrześcijański.
W temacie: Domy Wikingów: Jak do niedawna mieszkali Islandczycy? – cz. 1
Domy Wikingów: Jak do niedawna mieszkali Islandczycy? – cz. 2
M.D.
