Stara teoria o tajemniczo zaginionych Wikingach, którzy osiedlili się w Grenlandii w X wieku była następująca: kiedy klimat uległ oziębieniu Skandynawowie nie potrafili się zaadaptować, próbowali nauczyć się polować od Eskimosów, jednak ostatecznie dali za wygraną w XV wieku.
Teoria opublikowana w listopadowym numerze magazynu “The Science” nakreśla bardziej złożony i fascynujący obraz tego zagadnienia.
Grenlandia została zasiedlona przez Wikingów z Islandii w X wieku, począwszy od rejsu Eryka Rudego z zatoki Breidafjordur w Zachodniej Islandii w 985 roku. Osadnictwo Wikingów skoncentrowało się w dwóch głównych okręgach, większe skupisko leżało w Eystribyggð blisko południowego krańca Grenlandii, w Vestribyggð oraz w pobliżu Nuuk, około 6 000 – 700 km na północ.
Mniejsze Miðbyggð, położone nieco na północ od Eystribyggð, zostało odkryte przez archeologów, nie ma jednak wzmianek o tej osadzie w piśmiennictwie.
Według stanowiska wyrażonego w The Science, nowe odkrycia w ciągu ostatniej dekady po drugiej stronie Atlantyku Północnego zmusiły archeologów do zrewidowania niektórych długo utrzymujących się poglądów.
„Zwykliśmy myśleć o Wikingach jako rolnikach, którzy czasem także polowali. Teraz postrzegamy ich jako myśliwych, którzy także czasem uprawiali ziemię” – mówi w magazynie archeolog Thomas McGovern.
Nowe odkrycia i posiadane informacje sugerują, że „Grenlandzcy Wikingowie skupiali się mniej na hodowli inwentarza, a w większym stopniu na handlu, zwłaszcza na kościach morsa, a żywność zdobywali zwłaszcza na morzu, a nie pastwiskach. Nie ma wątpliwości, że klimat był zmorą kolonii, która była targana stałymi niepokojami społecznymi związanymi z głodem wynikającym ze słabo rozwiniętego rolnictwa i zagrażającej życiu potrzeby zdobywania jedzenia na morzu”– donosi Science.
W opozycji do tego co pierwotnie sądzono, o tym dlaczego Wikingowie zasiedlili Islandię i Grenlandię, jest nowa teoria, która zakłada, że magnesem dla tego ludu było polowanie na kość morsa, a nie poszukiwanie nowych pól uprawnych.
Kość morsa była bardzo cenna w średniowiecznej Europie, używano jej do zdobienia eleganckiej odzieży i drogocennych wyrobów takich jak słynne szachy Lewisa.
Według Science, popyt na kość morsa spadła w tamtym czasie w Europie, co znacznie utrudniło egzystencję Wikingów w Grenlandii. Posiadane dane wskazują także na to, że morze stało się bardziej niespokojne w XV wieku poprzez płynące na południe lodowce i większą ilość sztormów.
Uczeni obecnie uważają, że dzięki imigracji powrotnej do Islandii i Europy, Eskimosom udało się uniknąć głodu i śmierci.
Całą historię można przeczytać pod linkiem: Science’s fantastic feature.
The Science/ Katarzyna Lukosek
