Pomiary pokazują, że przepływ lawy podczas erupcji w Litli-Hrútur wynosił średnio prawie 13 m3/s w ciągu ostatnich czterech dni, tj. w dniach 13–17 lipca. Ilość lawy w ciągu tych pierwszych siedmiu dni jest bardzo podobna jak podczas erupcji w Meradalir w 2022 roku, ale dwa do trzech razy większa niż w Geldingadalir w 2021 roku.
Tak wynika z komunikatu Jarðvísindastofnun Háskolans – Instytutu Nauk o Ziemi Uniwersytetu Islandzkiego.
„To nieco mniej niż w okresie od 11 do 13 lipca (14,5 m3/s), ale biorąc pod uwagę niepewność pomiarów, różnica nie jest znacząca. Lawa pokryła obszar o powierzchni 0,83 km2, a jej objętość wynosiła 8,4 miliona metrów sześciennych. Czoło lawy przesuwało się średnio o 300–400 metrów dziennie, ale sytuacja ta zmienia się z dnia na dzień. Największa grubość pokrywy lawowej wynosi ponad 20 metrów, podczas gdy średnia to około 10 metrów” – czytamy w komunikacie.
Skład chemiczny gazu jest porównywalny
Lawa, która pojawiła się na początku erupcji w Litli Hrútur, jest podobnego typu jak lawa, która pojawiła się pod koniec erupcji w 2021 r. i w sierpniu ubiegłego roku.
Na przykład stężenie MgO (tlenek magnezu) jest porównywalne, a stosunek K2O/TiO2 (tlenek potasu i dwutlenek tytanu) jest prawie taki sam. Lawa zawiera również kryształy, które rzucają nowe światło na zmieniające się warunki krystalizacji. Skład chemiczny gazu jest również porównywalny z tym na początku erupcji w 2022 r., ze stosunkowo wysokim stężeniem dwutlenku węgla (CO2), który prawdopodobnie nagromadził się w okresie poprzedzającym nową erupcję.
