Nie ma żadnych oznak erupcji w Bárðarbunga, jednak obszar ten jest najbardziej aktywnym obszarem wulkanicznym w kraju. Według naukowców, duża aktywność sejsmiczna w Bárðarbunga jest prawdopodobnie związana z intruzją magmy.
„Widzieliśmy to już wcześniej. Można również powiedzieć, że jest to stosunkowo klasyczna aktywność, gdy magma napływa, ale pojawia się pytanie, czy dotrze do powierzchni, czy nie” – mówi Ármann Höskuldsson, wulkanolog z Instytutu Nauk o Ziemi Uniwersytetu Islandzkiego.
W zdecydowanej większości przypadków magma nie wydostaje się na powierzchnię. Jeśli aktywność występuje, rosną szanse na erupcję. Natomiast gdy aktywność ustąpi na miesiące lub nawet lata, magma ochładza się i trudniej się przemieszcza.
Ármann mówi, że nie ma dowodów na to, że Bárðarbunga wybuchnie niebawem, ale obszar wokół tego wulkanu jest najbardziej aktywnym obszarem wulkanicznym w kraju. Znajduje się tam wiele dużych wulkanów, ale nie wybuchają one często. Najczęstsze erupcje na Islandii są związane z rozsuwaniem się płyt tektonicznych.
Ármann przytacza przykład Hofsjökull, który to wulkan w ciągu ostatnich dziesięciu tysięcy lat wybuchał niewiele razy. Według Ármanna we wschodnim pasie wulkanicznym, gdzie dochodzi do dużych erupcji, nie widać, aby występowały tam ruchy płyt.
„Było to bardzo wyraźne w 2014 roku, w czasie erupcji Holuhraun, ale wtedy ujście magmy znajdowało się znacznie dalej na wschód – między Bárðarbunga i Gjálp, a od tego epicentrum aktywność przekierowała się na północ do Holuhraun”.
To wydarzenie było przede wszystkim związane z tektoniką płyt. „Widzieliśmy też sporo trzęsień ziemi w obszarze na wschód od Bárðarbunga, aż do Tungnafellsjökull. Ale minęło już dziesięć lat, odkąd magma opuściła to miejsce, więc można założyć, że większość z niej już się zestaliła”.
Aktywność na Półwyspie Reykjanes wpływa na inne systemy, niekoniecznie prowadząc do erupcji wulkanicznych. „Masywne płyty tektoniczne przesuwają się i prawdopodobnie wywierają nacisk na resztę systemu. Ostatnim razem, gdy na półwyspie Reykjanes była duża aktywność, doszło do wielu poważnych erupcji, takich jak w Eldgjá i w systemie Veiðivötn”.
