Średnio każdego tygodnia krajowa stacja sejsmiczna wykrywa w całej Islandii około 500 trzęsień ziemi. Od czasu do czasu ta liczba może być znacznie większa, szczególnie gdy seria trzęsień ziemi pojawi się w okolicy wulkanów.
Powodem tej aktywności sejsmicznej jest położenie Islandii, która znajduje się na rozbieżnej granicy płyty euroazjatyckiej i płyty północnoamerykańskiej.
W rzeczywistości Islandia powoli się rozszerza wzdłuż połączenia pomiędzy płytami. Północnoamerykańska płyta przesuwa się na zachód od płyty euroazjatyckiej. Szybkość rozszerzania się to około 2,5 cm rocznie lub 25 km na milion lat.
Jak widać na mapach powyżej, trzęsienia ziemi występują bezpośrednio wzdłuż granicy między płytami. Mapa z prawej pokazuje trzęsienia ziemi, które zostały zarejestrowane w ciągu ostatnich 48 godzin.
Większość występujących trzęsień ziemi nie jest nawet odczuwalna przez ludzi. Nie mają one wpływu na życie codzienne. Jednak gdy mogą one być oznaką zbliżającego się wybuchu wulkanu wówczas sytuacja ulega zmianie. Jesienią tego roku pod ogromnym wulkanem Katla doszło do serii silnych trzęsień ziemi, które doprowadziły do ewakuacji części mieszkańców oraz zamknięcia dostępu do pobliskich atrakcji turystycznych.
W znajdującym się na południu Islandii, Parku Narodowym Þingvellir, można na własne oczy zobaczyć to jak siły natury kształtują krajobraz Islandii.
Pęknięcia, rozpadliny i kaniony, które można zaobserwować w regionie są oznaką dryfu kontynentalnego między płytami euroazjatycką i północnoamerykańską.
Największym takim kanionem, który powstał w ten sposób jest Almannagjá.
Kraniec Półwyspu Reykjanes jest jedynym miejscem na świecie, gdzie można zobaczyć Grzbiet Śródatlantycki nad poziomem morza. Można przespacerować się mostem, który łączy dwa kontynenty.
Jest to ciekawa koncepcja, ale rzeczywiście jest to miejsce, gdzie płyty tektoniczne oddalają się od siebie. Most znajduje się około 7 km na południe od miejscowości Hafnir.
Elektrownia geotermalna znajdująca się na Półwyspie Reykjanes.
m.m.n.
