Islandia odzyskała niepodległość 1 grudnia 1918 roku, jednak nadal pozostawała w unii personalnej z Danią. Od tego czasu właśnie 1 grudnia obchodzono Święto Narodowe, które w 1944 roku przeniesiono na dzień 17 czerwca.
Zmiana daty nastąpiła w wyniku oficjalnego ogłoszenia w dniu 17 czerwca 1944 roku, podczas spotkania nad jeziorem Þingvellir, powstania Republiki Islandii. Od tamtej pory dzień ten jest Świętem Narodowym.
Nie bez powodu 17 czerwca został ustanowiony Dniem Niepodległości. Jest to także data urodzin Jóna Sigurðssona (1811–1879), przywódcy XIX-wiecznego ruchu niepodległościowego w Islandii.
Po studiach w Danii pełnił on funkcję posła w Islandii i poprowadził swoich rodaków ku uwolnieniu się od Danii. Pięć lat przed jego śmiercią, w 1879 roku, Islandia ustanowiła nową konstytucję, co dało jej autonomię w sprawach wewnętrznych.
Dzień Niepodległości zgodnie z tradycją otwiera kobieta ubrana w tradycyjny strój „Kobiety z Gór” – Fjallkonan. Fjallkonan stała się symbolem walki o niepodległość Islandii.
