Dla Islandzkich dzieci data 12 grudnia ma bardzo ważne znaczenie, ponieważ jest to dzień kiedy przychodzi do nich pierwszy z trzynastu świątecznych chłopców.
Od tego dnia do samych Świąt Bożego Narodzenia dzieci będą odwiedzać świąteczni chłopcy, którzy zgodnie z tradycją w butach maluchów będą zostawiać upominki.
Dawniej Świąteczni Chłopcy/ Jólasveinar znani byli jako niedobre skrzaty, które straszyły dzieci, trzaskały drzwiami, wyjadały resztki, kradły jedzenie i zaglądały do okien, ale przez lata ich wizerunek się zmienił i stały się one bardziej przyjacielskie.
Zgodnie z islandzką tradycją dzieci oczekując na prezenty od Świątecznych Chłopców pozostawiają na oknach sypialni swoje buty, do których skrzaty chowają upominki. Dzieci, które są grzeczne są nagradzane i dostają łakocie bądź inne miłe niespodzianki, natomiast kiedy są niegrzeczne skrzaty podrzucają im surowe ziemniaki.
Historia Świątecznych Chłopców czyli Jólasveinar, sięga 17. wieku i zgodnie z nią Jólasveinar to synowie okropnej Gryli i Leppaludi, o których pierwsze wzmianki były już w 13. wieku. Z opowieści są oni znani jako para, która porywała i zjadała niegrzeczne dzieci.
Każdego dnia od 12 do 24 grudnia, do domów przychodzić będą świąteczni chłopcy, pierwszy to Stekkjastaur (Kij do owiec), a po nim kolejno przyjdą:
13 grudnia – Giljagaur (Prostaczek)
14 grudnia – Stúfur (Krótki)
15 grudnia – Þvörusleikir (Lizacz łyżek)
16 grudnia – Pottasleikir (Lizacz garnków)
17 grudnia – Askasleikir (Lizacz misek)
18 grudnia – Hurðaskellir (Trzaskacz drzwiami)
19 grudnia – Skyrgámur (Obżartuch jedzący Skyr)
20 grudnia – Bjúgnakrækir (Złodziej kiełbas)
21 grudnia – Gluggagægir (Podglądacz)
22 grudnia – Gáttaþefur (Wąchacz)
23 grudnia – Ketkrókur (Hak do mięsa)
24 grudnia – Kertasníkir (Żebrak świec).