Położnictwo jest najstarszym zawodem kobiet na Islandii i ich historia odzwierciedla walkę kobiet w dostępie do edukacji oraz niezależności.
W dawnych czasach położne spostrzegane były jako Anioły Wybawienia, które na koniu pod zasłoną ciemności, podczas zamieci i śniegu przybywały i odbierały porody.
Zgodnie z prawem położnictwo na Islandii jest samorządnym zawodem. Formalne szkolenia położnych w ramach powstającego systemu zdrowia rozpoczęły się już w 1761 roku pod nadzorem pierwszego Dyrektora Medycznego Zdrowia. W tym czasie pierwsza wykształcona położna Margarethe KJB Magnussen (1718-1805), która pochodziła z Danii, przybyła do Islandii w celu nadzorowania i nauczania zawodu położnictwa w stolicy, w Reykjaviku.
W roku 1924 według nowego prawa profesjonalna nazwa położnej została zarejestrowana jako „Matka Światła”. Od 1996 roku edukacja położnych ma miejsce na Uniwersytecie Islandzkim.
Druga połowa 19 wieku i początek 20 wieku charakteryzowały się rozwojem profesjonalnej medycyny, jak również i położnictwa, kiedy to liczba przeszkolonych położnych znacznie wzrosła. W roku 1800 było ich tylko 13, w roku 1875 liczba ta wynosiła 76, obecnie jest około 250 praktykujących położnych w Islandii.
Usługi położnicze w punktach opieki medycznej w Islandii są bezpłatne, ponieważ wszyscy Islandczycy mają ubezpieczenie zdrowotne opłacane przez podatki zgodnie z ustawą o Zabezpieczeniu Społecznym.
System opieki położniczej jest rozdrobniony, tak jak w wielu innych krajach, ale należy zwrócić uwagę na złożoność tych usług.
W roku 2006 liczba urodzeń na Islandii wyniosła 4,344, czyli na jedną kobietę przypada 2,1 dzieci. Jest to drugi najwyższy wskaźnik narodzin w Europie, zaraz po Turcji. Centralizacja usług położniczych rośnie i obecnie około 70% wszystkich porodów odbywa się w Landspitali w Reykjaviku. Ze względu na rosnący poziom medycyny we wszystkich krajach również na Islandii rośnie liczba porodów poprzez cięcie cesarskie, ale w ostatnim dziesięcioleciu jest na stosunkowo stabilnym poziomie i średnio stanowi 17,3 proc narodzin.
Liczba porodów odbywających się w domu zmieniła się znacząco. W latach 1950-60, aż 70 proc kobiet rodziło swoje dzieci w zaciszu domowym, zaś w latach osiemdziesiątych wskaźnik ten spadł poniżej 1 proc (około 8 narodzin na rok). Od roku 2000 liczba porodów domowych znów zaczęła rosnąć i w roku 2007 około 70 dzieci urodziło się w domu.
Wskaźnik karmienia piersią na Islandii jest jednym z najwyższych na świecie. W tydzień po urodzeniu 98 proc noworodków dostaje mleko matki, w wieku sześciu miesięcy 70 proc z nich, a 15 proc dwunastomiesięcznych niemowląt nadal ssie pierś.
