Słysząc huk, niektórzy świadkowie myśleli, że zbliża się trzęsienie ziemi lub eksplozja. Jedna z kobiet stwierdziła, że ptaki wokół niej zamilkły na co najmniej pół minuty. Inna usłyszała eksplozję i poczuła po niej drżenie. Jeszcze inna myślała, że to był grzmot burzy. Inni obawiali się, że wybuchł wulkan Hekla. Niektórzy opisywali ten hałas jako zderzenie samochodów. Dla innych brzmiało to jak stukot kopyt na asfalcie. Ci, którzy patrzyli w niebo, widzieli jasne światło nisko na niebie.
Jak informuje mbl.is, wyjaśnieniem głośnego dudnienia, zgłoszonego przez ludzi w wielu częściach południowo-zachodniej i południowej Islandii w piątkową noc, między godziną 22:00 a 23:00, może być upadek meteorytu.
Według portalu solarsystem.nasa.gov „Meteoroidy” to obiekty w przestrzeni kosmicznej, których rozmiary wahają się od ziaren pyłu do małych asteroid. Można je uważać za „kosmiczne skały”.
Kiedy meteoroidy wchodzą w atmosferę Ziemi (lub innej planety, np. Marsa) z dużą prędkością i spalają się, kule ognia lub „spadające gwiazdy” nazywane są „meteorami”.
Dziennikarze z portalu mbl.is skontaktowali się z Sævarem Helgi Bragasonem, entuzjastą astronomii, aby zapytać go o to zjawisko.
„Meteoroidy to kosmiczne skały, które mogą eksplodować w atmosferze na wysokości kilkudziesięciu kilometrów” – wyjaśnia Sævar. „Otrzymane wczoraj od ludzi opisy dotyczące tego, kiedy widziano kulę ognia i kiedy słyszano huk, sugerują, że eksplozja nastąpiła na wysokości około 20 km, a może nawet mniej. Ale to tylko przybliżone szacunki” – dodaje.
„Inny opis przekazany przez świadka, a wspominający o tym, że odczuwalna była mała fala uderzeniowa, sugeruje, że ten meteoroid miał średnicę kilku metrów, jednak jest to bardzo zgrubne oszacowanie na podstawie opisów, które słyszałem” – stwierdza.
„Meteory nie zawsze powodują słyszalny huk. Najczęściej eksplozja następuje na wysokości 80 do 100 km i są odłamki wielkości ziarnka piasku. Większe mogą mieć rozmiary od małego kamyka do piłki tenisowej. Piątkowy przybysz musiał mieć co najmniej metr średnicy” – konkluduje Sævar.
Szczątki, które nie spalą się w atmosferze i spadną na Ziemię to meteoryty.
W temacie:
