W nowym sprawozdaniu biura prawnego Réttur, wspieranego finansowo przez fundusz rozwoju kwestii imigracyjnych, stwierdzono, że nadal istnieje wiele przeszkód dla wykształconych imigrantów, którzy chcą pracować dla instytucji rządowych w Islandii. Przeszkody te prowadzą do zmarnowania możliwości zarówno dla nowych Islandczyków, jak i pracodawców z sektora publicznego.
Sprawozdanie jest sporządzone w języku islandzkim, ale zawiera angielskie streszczenie i można je przeczytać TU. Ponadto Réttur będzie gospodarzem godzinnego spotkania publicznego w celu przedstawienia raportu, które odbędzie się w czwartek 7 listopada o godz. 12:00 w Hannesarholt, przy ulicy Grundarstígur 10 w Reykjavíku.
Główne wnioski z raportu są takie, że nadal istnieją różne przeszkody uniemożliwiające wykształconym imigrantom zatrudnienie się w instytucjach rządowych Islandii. Niedoskonała znajomość języka islandzkiego jest prawdopodobnie największym problemem, ale istnieją również nierówności w prawie i polityce rządu, a także w ich realizacji.
Wnioski te są podobne jak w raporcie MIPEX na temat Islandii z 2015 r., gdzie stwierdzono, że islandzka polityka asymilacji imigrantów stwarza czasem więcej problemów niż rozwiązania w zakresie aktywnego uczestnictwa imigrantów w życiu społecznym.
Niektóre z najważniejszych punktów badań prowadzonych przez Réttur obejmują fakt, że szczególnie wysoki odsetek imigrantów ma wykształcenie wyższe, w tym wielu z jednym lub kilkoma stopniami naukowymi.
W podsumowaniu raportu znalazły się następujące kwestie:
– 41% imigrantów jest odrzucanych w trakcie procesu rekrutacji w agencjach rządowych, ale zainteresowanie pracą w takich instytucjach jest duże.
– Słaba znajomość języka islandzkiego stanowi przeszkodę, ale nie wyjaśnia wszystkich przypadków odrzucenia podania o pracę.
– Imigranci mają dobry dostęp do islandzkiego rynku pracy, ale często są do niego słabo przystosowani.
– Wdrażanie i monitorowanie przepisów dotyczących dyskryminacji jest niewystarczające, a imigranci często nie wiedzą, że takie przepisy istnieją.
– Imigranci mają najmniejsze szanse na znalezienie pracy w ministerstwach rządowych.
– Brakuje przejrzystości i istnieje niebezpieczeństwo dyskryminacji w procesie rekrutacji.
– Więcej imigrantów pracuje na stanowiskach związanych z kształceniem i szkoleniami w sektorze prywatnym niż publicznym.
– Istnieje wyraźna potrzeba działania i polityki równości, która obejmuje w szczególności imigrantów.
– Islandia pozostaje w tyle za innymi krajami nordyckimi, jeśli chodzi o te specjalne działania.
– Deklaracje dotyczące polityki wielokulturowej w gminach lokalnych mają pozytywny wpływ na zatrudnienie imigrantów.
– Brakuje konsensusu, jeśli chodzi o uznawanie zagranicznych kwalifikacji, a także silnego wymogu porównywalności kwalifikacji w różnych krajach.
– Nie zawsze można odwoływać się od decyzji o odrzuceniu zagranicznych kwalifikacji, nawet w przypadkach wyraźnego naruszenia przepisów ustawy o procedurach administracyjnych.
– Dostosowanie się do rynku pracy powinno być postrzegane bardziej jako kwestia opieki społecznej, a także jako kwestia równości.
Grupa GMT/Monika Szewczuk
