Jak donosi Heimildin, liczba urodzonych poza Islandią pracowników islandzkiej służby zdrowia i domów opieki dynamicznie wzrosła w ostatnich latach. W ciągu ostatnich kilku lat liczba pracowników Landspítali, będących obcokrajowcami, wzrosła z 3 do 10 procent, podczas gdy dane związków zawodowych dotyczące pracowników domów opieki pokazują, że udział pracowników niepochodzących z Islandii wzrósł w tym samym okresie z 29 do 43 procent.
Według Ingi Láry Ólafsdóttir, administratora HR w Landspítali, islandzki system opieki zdrowotnej nie jest samowystarczalny pod względem zatrudnienia, a personel spoza Islandii ma kluczowe znaczenie dla jego funkcjonowania. „Pomimo wyzwań, takich jak bariera językowa, plusy przeważają nad minusami” – powiedziała Inga Lára. Pracownicy pochodzący z Islandii, z którymi rozmawiał dziennikarz Heimildin, twierdzą, że nauka języka islandzkiego jest kluczem do sukcesu w islandzkim społeczeństwie. Starsi pacjenci w domach opieki często pomagali im uczyć się języka i byli opisywani jako „dobrzy i cierpliwi przyjaciele” personelu.
Niektórzy pracownicy służby zdrowia, z którymi rozmawiano, przeprowadzili się na Islandię z powodów ekonomicznych, podczas gdy inni dla doświadczenia zmian w życiu. Większość z nich spotkała się lub była świadkiem jakiejś formy uprzedzeń w swoim miejscu pracy, na przykład niektórzy pacjenci nie chcieli być leczeni przez obcokrajowców.
W ostatnich latach Islandia stała się bardziej zróżnicowanym społeczeństwem, a od 2016 roku odsetek mieszkańców niebędących rodowitymi Islandczykami wzrósł z 8 do 15 procent.
