Hallvarður Súgandi to postać historyczna wspomniana w Landnámabók (Księdze osadnictwa) i Sadze o Grettirze. Jest on uznawany za pierwszego osadnika regionu Súgandafjörður na Fiordach Zachodnich. Jego przydomek, „súgandi” odnosi się do silnych wiatrów, potężnych prądów morskich i dużych fal charakterystycznych dla tego obszaru, wskazując na głęboki związek z ziemią, którą wybrał do osiedlenia się.
Hallvarður był jednym z norweskich osadników, którzy migrowali na Islandię z Norwegii w IX i X wieku, zakładając nowe społeczności na całej wyspie.
Aby uhonorować jego dziedzictwo, lokalne stowarzyszenie historyczne Fornminjafélag Súgandafjarðar zainicjowało projekt budowy repliki tradycyjnego domu wikingów (landnámsskáli) w Súgandafjörður.
Projekt był wzorowany na pochodzących z okresu osadnictwa pozostałościach długiego domu odkrytych przez archeologów w Arnarfjördur.
Budowa trwała sześć lat. Twórcy projektu chcieli wiernie odtworzyć warunki życia pierwszych osadników Islandii. Do budowy domu wykorzystano tradycyjne materiały, takie jak darń (klambra) i drewno oraz użyto dawnych technik budowlanych. Ściany skonstruowano z warstw darni, a dach wspiera drewniana konstrukcja, odzwierciedlając typową architekturę wczesnych islandzkich długich domów, zaprojektowanych tak, aby wytrzymać surowy klimat.
Nie tylko zrekonstruowano historyczną architekturę, ale także zaangażowano w proces budowy lokalnych mieszkańców. Była to doskonała lekcja historii o dawnych islandzkich sposobach życia.
Ta wyjątkowa inicjatywa łączy badania archeologiczne z praktycznym zastosowaniem umiejętności i pasją do zachowania islandzkiego dziedzictwa.
