Stolica Islandii nie mogłaby się dziś obyć bez energii geotermalnej. Większość ciepłej wody zużywanej w Reykjaviku wydobywana jest w mieście lub na jego obrzeżach, a wiele otworów wiertniczych znajduje się przy najbardziej ruchliwych ulicach miasta. Jeżeli chcecie wiedzieć więcej o wykorzystaniu źródeł geotermalnych w stolicy, zachęcamy do przeczytania kilku ciekawostek.
1. Reykjavik zawdzięcza swoją nazwę aktywności geotermalnej półwyspu
W staronordyckim, reykur oznaczało dym lub parę, dlatego Reykjavik to po polsku „zatoka dymu” albo „zatoka pary”. Dziś słowo to pojawia się w wielu miejscach, które wykorzystują aktywność geotermalną na Islandii. Na wschodzie stolicy znajduje się dolina Laugardalur, obszar geotermalny, w którym znajduje się większość gorących źródeł w Reykjaviku.
2. 11% gorącej wody używanej w Reykjaviku pochodzi z otworów wiertniczych w granicach miasta
Obszary geotermalne znajdujące się w stolicy są bardzo ważnym źródłem energii dla mieszkańców. Pierwsze domy podłączono do odwiertu w Laugardalur już w 1930 roku. Pomimo, że Reykjavik rozwijał się bardzo szybko, a zapotrzebowanie na gorącą wodę rosło, dzisiaj 10 studni w Laugardalur zapewnia stolicy i jej okolicom aż 8% niezbędnej energii. Drugi ważny obszar geotermalny na terenie miasta, znajdujący się w dolinie Elliðaár, dostarcza 3% energii.
3. Nie tak trudno znaleźć otwory wiertnicze
Chociaż to jeden z największych publicznych zakładów pracy na Islandii, wcale nie rzuca się w oczy. Mowa o islandzkiej ciepłowni. Większość rur, przez które przepływa ciepła woda, znajduje się oczywiście pod ziemią, za wyjątkiem tych odchodzących z Reykir i Nesjavellir. Z całego systemu najłatwiej dostrzec zatem zbiorniki na wodę. Jeśli jednak wiemy, jak szukać, uda nam się dostrzec niektóre odwierty. Najłatwiej zauważyć je na skrzyżowaniu, na którym Laugavegur przechodzi w Suðurlandsbraut, niedaleko Hotelu Nordica i Grand Hotelu. W tej okolicy znajduje się aż dziesięć otworów wiertniczych.
4. Ponad połowa wody zużywanej w regionie metropolitalnym jest wydobywana w Reykjaviku i na przedmieściach
Jedną z pierwszych gmin, które wpadły na pomysł ogrzania domów wodą geotermalną, było Mosfellsveitt, na północny wschód od Reykjaviku. W roku 1908, lokalny rolnik doprowadził do swojej farmy, Suður Reykir, wodę z pobliskiego gorącego źródła. W 1933 rozpoczęto pierwszy odwiert na obszarze geotermalnym Reykir, a w 1939 poprowadzono pierwsze rurociągi od studni do Reykjaviku. System działał od roku 1943 i znacznie przyczynił się do zwiększenia wydajności ocieplania w Reykjaviku. Od tego czasu, farma Suður Reykir stała się częścią stolicy.
5. Orkuveita, Reykjavik – największa ciepłownia geotermalna na świecie
W latach 80., kiedy zapotrzebowanie na ciepłą wodę zaczęło gwałtownie wzrastać, wywiercono otwory u stóp góry Hengill, na południe od jeziora Þingvallavatn. Hengill to także aktywny wulkan, dlatego wody geotermalne w jego pobliżu mają wyjątkowo wysoką temperaturę. Razem z Nesjavellir, Przedsiębiorstwo Energetyczne w Reykjaviku dostarcza miastu ponad 70 gigalitrów gorącej wody, a jego moc zainstalowana wynosi 750 megawatów. Z usług przedsiębiorstwa Orkuveita korzysta 56% populacji Islandii.
Ilona Dobosz/Icelandmag
